ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΟΥΝ (ΚΩΣΤΑΣ ΧΕΛΜΟΣ)

ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ
.
Σπαταλήσαμε χρόνο πολύτιμο
σε θέματα μικρά και ασήμαντα,
σε χρησμούς μαντείων που διαψεύστηκαν,
σε κάποιες διφορούμενες μαρτυρίες
και στις αναρίθμητες ονομασίες αστερισμών.
Τώρα με απλές και εύκολες φράσεις
και με το αίσθημα του επίγοντος
πρέπει να καλύψουμε τις ανάγκες μας
και να τα φέρουμε όλα κοντά στην καρδιά μας.
Ο πόνος να ξαναγίνει πόνος
οι λυγμοί, να ξαναγίνουν λυγμοί
κι' ένα φωτοστέφανο σιωπής και αγάπης
να εξαγνίσει τα δικά μας αμαρτήματα...
.
Κώστας Χελμός/ Τα Χορικά/ λεξίτυπον 2009
.

ΤΟ ΣΧΟΙΝΙ ΤΗΣ ΑΥΛΗΣ
.
Τούτο το σχοινί στην αυλή μας
δεν θέλω να το πειράξει κανένας.
Εδώ άπλωνε η μητέρα την μπουγάδα της.
Εμείς απλώνουμε τις μνήμες,
την κουρασμένη ψυχή και τα ρούχα μας
που τα μούσκεψε ο φετινός χειμώνας.
Άσε, που τα βράδια μαζεύονται τα περιστέρια
να προσκυνήσουν στους μικρούς ναούς
που χρόνια τους έχτιζε η μητέρα
στα παιδικά μας στήθη... Και τότε
φουσκώνει μέσα μου η αγάπη,
όπως ένας μεγάλος ποταμός.
Γκρεμίζει το φράγμα του σκότους
και σκεπάζει τον κόσμο με φως.
.
Η ταπεινή μου γνώμη: Όπως στην προηγούμενη ανάρτηση. Επίσης νοσταλγική Θύμηση του παρελθόντος με δόσεις μελαγχολίας και διακριτική θρησκευτικότητα.