Περιγράφει γεγονότα και καταστάσεις χρησιμοποιώντας επιδέξια τη λογοτεχνική γλώσσα, συμπλέκοντας το παρελθόν με την πραγματικότητα του σήμερα σε ένα ολοκληρωμένο αποτέλεσμα που διαβάζεται ευχάριστα, μαθαίνοντας ταυτόχρονα, ο αναγνώστης, τα μικρά μυστικά που κρύβει η ιστορία και τον μύχιο κόσμο των πρωταγωνιστών.
Δημήτρης Βαρβαρήγος, www.periou.gr, 25/12/2021
Είναι η πρώτη φορά που η παράδοση γεφυρώνεται με την χαοτική εποχή μας χωρίς να χάνει σε λογική, ευρυθμία κι αληθοφάνεια.
Κωνσταντίνος Μπούρας, www.fractalart.gr, 12/2/2022
Αρέσουν στον Τεχλεμετζή τα παίγνια με έναν κόσμο που έχει παρέλθει, και με άνεση κινείται στο επίπεδο φαντασίας-πραγματικότητας, στα πλαίσια μιας ιδιότυπης διαλεκτικής. Τα στοιχεία αυτά επιδέξια τα βάζει να συνομιλούν, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα ρέουσα, γεμάτη εκφραστικότητα και πάθος. Εύστοχοι και ουσιαστικοί οι διάλογοί του έχουν λειτουργικό ρόλο ή συμπληρώνουν την δράση, προσδίδοντας ζωντάνια στο όλο εγχείρημα.
[…]
Γιατί μας ενδιαφέρει αυτή η προσέγγιση του Τεχλεμετζή; Γιατί εισάγει το νέο και αντιτάσσεται σε κάτι ήδη γνωστό.
[…]
Η δύναμη της περιγραφής και η διαύγεια της αφήγησης, καθώς και η αμεσότητα, σε συνδυασμό όμως και με τις ποικίλες ανατροπές που επινοούνται, είναι χαρίσματα που διαρκούν σε ό,τι αφορά την γραφή του Γρηγόρη Τεχλεμετζή. Η ταλάντευσή του σε διάφορες εκφάνσεις του ύφους (καυστικό, ειρωνικό, σοβαρό, χαριτωμένο) κερδίζει και τον πιο απαιτητικό αναγνώστη.
Ασημίνα Ξηρογιάννη, www.culturebook.gr, 14/1/2022
Όταν πριν από λίγα χρόνια ο Γρηγόρης Τεχλεμετζής έγραφε το μυθιστόρημά του Ο Αρχίλοχός του (Γαβριηλίδης, 2016) είχε δείξει τον τρόπο που προσεγγίζει την αρχαιότητα (μύθους και πρόσωπα) προσθέτοντας μια σύγχρονη επίκαιρη ματιά σε όσα το παρελθόν έχει διασώσει ως τις μέρες μας. Έτσι και τώρα, στην πρόσφατη συλλογή του με διηγήματα, αντλεί για έξι από αυτά (που συνιστούν και το πρώτο μέρος του βιβλίου) τη θεματική του από αρχαίους μύθους, με μικρές εκτινάξεις στο σήμερα για να δούμε τον απόηχο, τον σχολιασμό, την ενσωμάτωση στη σύγχρονη ζωή.
[…]
Αυτά και άλλα θα επιλέξει ο Τεχλεμετζής για να δώσει, για μια ακόμη φορά, τη δική του γραφή δίπλα στη γνωστή, όχι από μια επιφανειακή έλξη προς τον αρχαίο κόσμο για να δέσει τη θεματική του σε λόγο, αλλά από μια ουσιαστικότερη επιλογή να φέρει τον μύθο στο σήμερα, να τον αφηγηθεί με τον δικό του τρόπο, όχι αποθεώνοντας το παρελθόν αλλά αναδεικνύοντας τη συνέχειά του στο σήμερα.
[…]
Σημαντική συμβολή στη συνολική αισθητική του βιβλίου έχει το έργο της Κατερίνας Τεχλεμετζή που κοσμεί το εξώφυλλο. Φιγούρες που καταργούν τα όρια ανάμεσα στις αληθινές μορφές και στις μυθικές αποτυπώσεις.
Διώνη Δημητριάδου, www.fractalart.gr, 18/1/2022
Την ίδια στιγμή, όσα προαναφέρθηκαν προεξαγγέλλουν μια δεύτερη ανάγνωση, καθώς εμπεριέχουν την εμπρόθετη προσέγγιση των μύθων. Θα τους χρησιμοποιήσει με τον ίδιο τρόπο. Αφετηρία του είναι η αξιοποίηση του υλικού, ώστε να το μετασχηματίσει δημιουργώντας τις δικές του ιστορίες. Ο Τεχλεμετζής δημιουργεί τον δικό του «χάρτινο κόσμο».
[…]
Ωστόσο, η γραφή του είναι πολύσημη, κτίζοντας τις δικές του αναβαθμίδες. Σαν τους παλιούς πετράδες. Η πολυσημία της γραφής είναι βασικό γνώρισμα αυτών των πεζογραφημάτων. Η πρώτη ματιά μπορεί να ξεγελάσει.
[…]
Ο συγγραφέας, λοιπόν, αξιοποιεί τους μύθους για να αρθρώσει λόγο για σύγχρονα ζητήματα, […]
Τα «μυθολογογήματα» του Τεχλεμετζή είναι ένα ιδιαίτερο βιβλίο. Δεν χρειάζονται ειδικοί κώδικες στην πρώτη ανάγνωση. Η γραφή όμως αυτό- υπονομεύεται με τα ιντερμέδια που λειτουργούν ως αφηγηματικά αερόστατα, με ψήγματα υπερρεαλιστικής γραφής.
Βαγγέλης Αυδίκος, www.vakxikon.gr, Φεβρουάριος 2022
Όπως δείχνουν και τα προηγούμενα έργα του ασχολείται με την τρέχουσα κοινωνία. Η εμπειρία είναι η κινητήρια δύναμη του πνεύματος και της ψυχής, η οποία όμως τρέχει πολύ πίσω, για να αντλήσει από την κλασική μας φιλολογία πρότυπα, τα οποία θα ενσωματώσει στο εδώ και τώρα της αφήγησης, δείχνοντας συγχρόνως ότι η φύση του ανθρώπου δεν αλλάζει, όπως διατύπωσε και ο Θουκυδίδης.
Ανθούλα Δανιήλ, www.fractalart, 30/3/2022
Ξαναζωντανεύοντας, λοιπόν, με τις λέξεις του παλιούς αρχαίους μύθους και «λοξοδρομώντας σε κάτι διαφορετικό», ο Τεχλεμετζής εμπλουτίζει το περιεχόμενό τους, διεισδύει στην ουσία τους και αντιμετωπίζει τους ήρωες με σύγχρονη ματιά, ως ανθρώπους του σήμερα με επιθυμίες, όνειρα και πόθους. Συμπληρώνει μάλιστα τις ρωγμές των μύθων με πλούσια φαντασία και με βλέμμα ανατρεπτικό. Διαβάζοντας τους έξι μύθους ο αναγνώστης αναρωτιέται: Μήπως τα πράγματα δεν είναι έτσι ακριβώς όπως φαίνονται; Μήπως πίσω από τις λέξεις κρύβονται πάντοτε πολύ περισσότερα πράγματα κι ανείπωτα συναισθήματα ή η πραγματικότητα είναι πολύ διαφορετική;
[…]
Με γραφή πρωτότυπη και δυναμική και με λόγο μεταφορικό, ο Τεχλεμετζής στήνει τις μικροϊστορίες του αντιστικτικά με τα μυθολογήματά του και πετυχαίνει να δείξει πως η απόσταση μεταξύ τους δεν είναι στην πραγματικότητα τόσο μεγάλη. Με την πλούσια φαντασία που διαθέτει ένας έμπειρος και γλαφυρός τεχνίτης του λόγου, μπορούμε να διαπιστώσουμε πως ο ψυχισμός του ανθρώπου δεν αλλάζει μέσα στους αιώνες.
Αγάθη Γεωργιάδου, www.diastixo.gr, 14/4/2022
Η μυθοπλασία, η αφηγηματική δεινότητα, η αλληγορία των λέξεων και οι στοχασμοί του Γρηγόρη Τεχλεμετζή κερδίζουν τον αναγνώστη, συνομιλούν μαζί του και τον παρασύρουν στο πρωτότυπο και ανατρεπτικό σύμπαν του βιβλίου, όπου ο χρόνος, το παρελθόν με το παρόν, η συναισθηματική συνθήκη με την πάλη των αντίρροπων δυνάμεων της επιθυμίας και του πρέπει, που κατακλύζουν το “Εγώ”του ατόμου, το πραγματικό με το φανταστικό και το φαντασιακό, το ρεαλιστικό, το ενύπνιο και το ονειρικό διαπλέκονται σε διαρκή και ουσιαστική διαπάλη, αλλά και διάλογο προς αναζήτηση, απαντοχής, νοήματος και αυτοπραγμάτωσης.
Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη, www.periou.gr, 16/4/2022
Είναι μια βαθιά ανθρωποκεντρική και
ανθρωπογνωστική θεώρηση αυτή που αντικρίζει στα μεγάλα ονόματα του μύθου και
της ιστορίας την αφορμή να μιλήσει, να φωτίσει και να ξεσκεπάσει την ανθρώπινη
φύση, έτσι όπως αυτή μπορεί να έχει καλυφθεί κάτω από το πέπλο της
υστεροφημίας, μέσα στην αχλή της αναγνωρισιμότητας.
[…]
Το δεύτερο μισό του βιβλίου καταλαμβάνει
μια σειρά μικροϊστοριών που επικεντρώνονται στη σχέση που αναπτύσσει ένας
χαρακτήρας με την πραγματικότητα και τις συνιστώσες της.
[…]
Η πυρηνική μορφή τους, άλλωστε,
εικονοποιεί και καθρεφτίζει τη δύναμη της στιγμής ή, καλύτερα, της ελάχιστης
διάρκειας που απαιτεί η μεταστροφή της ψυχολογίας, η αλλαγή στην οπτική και την
αποτίμηση, διάρκεια η οποία ταυτίζεται ιδανικά με τον χρόνο ανάγνωσης και
πρόσληψης της λογοτεχνίας η οποία, εν τέλει, υπηρετεί και προάγει αυτήν τη
μεταστροφή και τη μεταμόρφωση.
Ευσταθία
Δήμου, περιοδικο Χάρτης, Σεπτέμβριος
2022
