ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΟΥΝ (ΜΕΛΙΤΑ ΤΟΚΑ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΥ)

ΑΠΟΙΚΙΑ ΚΟΧΥΛΙΩΝ
.
Η βροχή σχεδιάζει σχήματα
που ψάχνουνε το κενό τους
κι' επιδεινώνει τη μάχη των ημερών
με την αγωνία της νύχτας.
Αντέχεις στη δοκιμασία,
σημάδεψε τα κομψά πόδια σου,
ως τους ανεμοδείκτες σκαρφαλώνανε
για εντελβάις.
Κι' ο πόνος,
τι αγκάθι αιχμηρό βγάζει από το άνθος του,
τι δηλητήριο εκτοξεύει από το στόμα του.
Οι μέρες φεύγουνε-φεύγουνε
κατά την άνοιξη,
με γύψινα φτερά τα χελιδόνια της
δεν καθρεφτίζονται στον αγέρα.
Και η μεγάλη πλατεία της Σελήνης
κρύσταλλο σκοτεινό
από τις παραμορφωμένες ημέρες.
Μόνο οι λέξεις σου,
αποικία κοχυλιών από ασήμι και φως
στο βυθό της καρδιάς μου αρμενίζουν.
.
Μελίτα Τόκα Καραχάλιου/ αποικία κοχυλιών/ Αρμός 2008
.
Ποτέ-Πάντα
.
Κάθε στιγμή πεθαίνεις.
Κάθε στιγμή ξαναγεννιέσαι.
Διαφορετικός
Ποτέ ο ίδιος.
Μέσα σου κουβαλάς ουσία
από πολλούς εαυτούς.
Ανεξερεύνητους, άγνωστους.
Φανταστικά ωραίους.
Ενώ στον καθρέφτη του Χρόνου,
σαν βουερός ποταμός,
ρέουν οι λέξεις σου διαυγείς.
Αναλλοίωτες ζουν,
αντανακλώντας πάντα
τους ίδιους ήχους,
το ίδιο ρίγος.
.
Μελίτα Τόκα Καραχάλιου/ αποικία κοχυλιών/ Αρμός 2008
.
Η ταπεινή μου γνώμη: Ποίηση συχνά με υπαρξιακό περιεχόμενο και κάποτε άγχος.