ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΑΜΜΗΣ (ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΣΤΕΛΝΟΥΝ)

Η ΘΛΙΨΗ ΤΗΣ ΓΟΡΓΟΝΑΣ

_

-Μια γοργόνα αναδύθηκε στον έρημο λιμιώνα

Και ξαπλώνει στο μοναχικό κάβο

_

Πρέπει ν’ αφαιρεθούν οι άνθρωποι απ’ τα τοπία

Μήπως αυτά αποκτήσουν ξανά τη χαμένη τους λαμπρό-

τητα

_

-Πολύχρωμα καλντερίμια καταλήγουν στα πόδια της

Συστρέφονται σα φίδια στα μαλλιά της

_

Μόνο αυτή η αρχιτεκτονική δείχνει θεόπνευστη

Η σφραγίδα του χειροποίητου

_

-Το άρωμα τής ελιάς απαλύνει τις πληγές της

Το δέντρο αυτό με τις ανάγλυφες φλέβες και τους χρυ-

σους καρπούς

_

Εμείς καίμε το λάδι μας σε ματωμένα καντήλια

Οι προσευχές που μας αναλογούν στέρεψαν

_

-Τώρα μαζεύει τα πετράδια της βροχής

Μονολογώντας με το ιδίωμα της θάλασσας

_

Σπασμένος καθρέφτης ο ουρανός

Η βροχή τα θραύσματά του

_

-Ονειρεύεται ταξίδια σε πέλαγα-τερτράστιχα

_

Με καμπάνες διαγράφονται οι ρότες μας

-Γεννιέται το καλοκαίρι μέσα απ’ τα μάτια της

_

Αποκαθηλώσαμε τον ήλιο για να γίνουμε αρεστοί

_

-Καθαρίζει την τέφρα στ’ ακρογιάλια

Πλένεται με τον ιδρώτα των φαλαινών

_

Εμείς ψάχνουμε στα σκουπίδια

Όλο και κάτι θα βρεθεί για να μας λερώσει βαθύτερα

_

-Ξεδιαλύνει τις ματιές μέσα απ’ τα σκιρτήματα του φω-

τος

_

Οι δορυφόροι δε διύλισαν ούτε μια φωτοστάλα

_

-Η θλίψη της δεν έχει τέλος

_

Φυσά ο άνθρωπος τη λάσπη

Και ιδού, γεννιέται ο θάνατος

Στη γη απλώνεται μια τεράστια μαύρη σημαία

_

...................................................................................

_

Η γοργόνα καταδύθηκε στο πέλαγος

_

Ο βρυχηθμός του λιμανιού και της πόλης

Συνεχίζει να πάλλεται

Μες στον αλάθητο ρυθμό των μηχανών

_

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΑΜΜΗΣ/ ΒΡΑΔΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ/ ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

_

ΜΕΤΟΧΙΑ

_

Γιατί μαζευτήκαμε κάτω από τη σκιά των βουνών

Μέσα σ’ αυτή την καλοκαιρινή παραζάλη

Στις ξεπλυμένες απ’ τον ήλιο πεδιάδες

Είναι ώρα να μοιράσουμε τον κόσμο σε μετόχια

Ο τεμαχισμός θα γίνει με την πύρινη ρομφαία των αγγέλων

_

Βιάσου άνθρωπε να παραλάβεις το μερτικό σου

Τρέξε να προλάβεις το θάνατό σου

Φρόντισε να τον υποδεχθείς και σε περίοπτη θέση

_

Όσο τρέχεις η σκιά του θα σε προλαβαίνει στο κάθε σου

βήμα

_

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΑΜΜΗΣ/ ΒΡΑΔΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ/ ΠΛΑΝΌΔΙΟΝ

_

ΠΟΛΙΤΕΙΑ

_

Όλοι φορέσαμε τα λινά μας κουστούμια

Λάμπανε σα χλαμύδες του ήλιου

Πιάσαμε κουβέντα με τους μινώταυρους

Που μάχονται στους ανελκυστήρες και στ΄ άδεια γραφεία

_

Και πώς διαθλάται το φως στο γυαλί

Όλα τα κτίρια είναι κατασκευασμένα μ’ αυτό το υλικό

Ευήλια περνούν οι βάρδιες μας τώρα

Έστω και μέσω κατόπτρων

Άλλωστε ο ήλιος έγινε περιττός και επικίνδυνος για να ε-

κτίθεσαι

Οι κηλίδες του αποικίζουν τα κύτταρά του

Σου κατατρώγουν το μυαλό

Τα μελανώματά του προκαλούν ασυνειδησία

_

Είναι ωραία η πολιτεία στην παρακμή της

Τ’ αυτοκίνητα σπαρταράνε στους δρόμους σαν χρυσό-

ψαρα

Τα τρένα στους σταθμούς στοιβάζουν καριέρες

Οι αμαξοστοιχίες φεύγουν υπερπλήρεις αν και το περιεχό-

μενο τους ελαφρύ

Ο ταξιδιώτης δικαιώνεται όταν κερνάει τσιγάρο το ζητιάνο

στις αποβάθρες

Η πόρνη θριαμβεύει καθώς πίνει το ουίσκι της με επιτή-

δευση

_

Πεζοδρόμια λεκιασμένα με βρώμικα δάκρυα

Ασήμαντες διαδηλώσεις παίρνουν τους δρόμους

Έγινε άξιο λόγου το ανάξιο

Ζώντας στις ανίερες πόλεις που χτίσαμε

Δουλεύοντας σε δουλειές ανιαρές που διεκδικήσαμε

_

Μόνο οι εκπνοές των ζώων δεν έχουν προωθητικό αέριο

Δε βλάπτουν το όζον

Η ακατέργαστη παραγωγή ανθρώπων βλάπτει ανεπανόρ-

θωτα το περιβάλλον

_

Όχι ευχαριστώ

Δε θ’ αναπνεύσω σε τέτοιους ουρανούς

_

ΠΑΝΑΓΙΙΩΤΗΣ ΡΑΜΜΗΣ/ ΒΡΑΔΙΝΗ ΠΟΡΕΙΑ/ ΠΛΑΝΟΔΙΟΝ

_

Η ταπεινή μου γνώμη: Η ποίηση του Παναγιώτη Ράμμη βρίθει από συμπεράσματα και μηνύματα και συχνά γίνεται καυστική και ειρωνική.

Γρηγόρης Τεχλεμετζής