ΠΟΛΥΠΤΥΧΟΝ/ ΕΛΛΗ ΣΥΝΑΔΙΝΟΥ/ ΕΡΙΦΥΛΗ/ 317 ΧΑΪΚΟΥ

-Χωρίς συμπαίκτη

τι παίζεις μονάχος σου;

-Παίζω Ποίηση-

(Έλλη Συναδινού/ Πολύπτυχον)

Ευρηματικά ως προς τα νοήματα, τα μέσα έκφρασης και τη χρήση μεταφορικών τύπων, πρωτοτυπούν και «παίζουν» με τις λέξεις, σκαρώνοντας παρηχήσεις, αντιθέσεις, φαινομενικές λεκτικές παραδοξολογίες (π.χ «αεικίνητη-/ στην αιώρα αιώνια-/ και ακίνητη.», σελ56), χρησιμοποιώντας ακόμα και το χιούμορ και συχνά οδηγούν στη γνώση και στην πνευματική εγρήγορση. Έτσι πολλές φορές θυμίζουν αγνό παιδικό παιχνίδι, ανέμελο, άδολο και πλημμυρισμένο με φαντασία, ενώ όταν χρησιμοποιούνται αρχαιοπρεπείς τύποι «βαραίνουν» απρόσμενα.

Παρουσιάζουν θεματική ποικιλία, μιλούν για το χρόνο, την ποίηση και γενικότερα την τέχνη, την αρχαία παράδοση, σοφία και αλληγορία, την «αύρα» του Αιγαίου ή για μια εικόνα ή μέρος που έχει εκτυπωθεί στην ποιήτρια, όπως ένα παλιατζίδικο. Συνήθως κινείται στο νοητικό επίπεδο, με μορφή συνειρμών και σκέψεων, παρουσιάζοντας συχνά μια σπονδυλωτή συνέχεια και μια ομαδοποίηση σε ενότητες, ενώ κάποτε ξεπροβάλουν απρόσμενες εικόνες. Συχνά μια κεντρική ιδέα δίνεται με μια σειρά από συνεχόμενες παραλλαγές, ενίοτε παρεμφερείς, και είναι ομαδοποιημένη μέσα στη συλλογή (π.χ σελ 90,91 «Παιδί ο αιώνας-/...»), ενώ άλλοτε λέξεις διασπώνται για να συνενώσουν φαινομενικά άσχετα νοήματα (π.χ «Παιδί ο αιώνας-/ παίζει βυζαίνει/ τον Γαλα-ξία.», σελ 91). Το μέλλον και το αρχαιοελληνικό παρελθόν, άρρηκτα δεμένα, ζυμώνονται και αναμιγνύονται, και οι αρχαίοι Θεοί αιωρούνται σα σύμβολα και οράματα.

Η γλώσσα της είναι η δημοτική, αλλά χρησιμοποιεί και αρχαίους τύπους λέξεων, από τη μια τραβώντας την προσοχή και από την άλλη ταιριάζοντας τον αριθμό συλλαβών του χαϊκού, που, ομολογουμένως, μορφολογικά είναι πολύ περιοριστικός.

Ο τρόπος που χρησιμοποιεί την παύλα, είναι επηρεασμένος από την αμερικανίδα ποιήτρια Emily Dickinson, όπου μέρος των ποιημάτων της έχει μεταφράσει στο βιβλίο «Το ανεξάντλητα σημαίνον» (εκδόσεις Ιδεόγραμμα). Έτσι εκφράζει μετεωρισμό, δημιουργεί απρόσμενα χάσματα στο λόγο ή αφήνει «ανοιχτή» μια συνέχεια ή ενδεχόμενο.

Τα στοιχεία αυτά καλοζυμώνονται στη συλλογή της Έλλης Συναδινού και δίνουν ένα όμορφο και ιδιαίτερο μείγμα.