Η μαθηματική λογική στο έργο «Χωρίς μέθοδο» της Τζίνας Ξυνογιαννακοπούλου.
Κεντρικό θέμα της συλλογής είναι η ποίηση, ο ποιητής, η έμπνευση και η εκτέλεση ενός έργου, ποια είναι τα δημιουργικά ερεθίσματά τους, από τι επηρεάζονται, πώς λειτουργούν, τι εκφράζουν και πού στηρίζονται.
Ο στόχος της μοιάζει να είναι η γέννηση και η περιγραφή των συναισθημάτων και η αισθητική αποτύπωση εικόνων και λειτουργιών, και ενώ ξεκινά γράφοντας σε πρώτο πρόσωπο, περιγράφοντας την αίσθηση και το μόχθο για τη δημιουργία ενός ποιήματος, στη συνεχίζει σε τρίτο, θέτοντας τα θέματά της γενικότερα, περιγράφοντας εξωτερικές καταστάσεις, οι οποίες έχουν φυσικά εσωτερικό αντίκτυπο γι’ αυτή. Έτσι ακόμα και όταν περιγράφει μια εικόνα ή αποβλέπει στην απόλαυση και στην αγαλλίαση, δεν παραλείπεται η αναλυτική ματιά για το πώς λειτουργεί πάνω της ή και γενικότερα. (π. χ στο ποίημα «...είναι μια θάλασσα»: «τ’ ατλάζια σου υλικά παραφοράς/ μ’ αδάμαστες αποχρώσεις φορώντας/ το χρόνο υπνωτίζεις γαλάζια/ το βλέμμα ακυρώνεις/ κι η ματιά αυθυποστασία αποκτά/ να ’ναι η κυριαρχία σου/ στο τοπίο - απ’ το τοπίο»).
Η λογική ανάλυση, που φτάνει συχνά την πληρότητα δοκιμίου, συνδυάζεται με μεταφορικούς, αλληγορικούς και ποιητικούς όρους. Έτσι φλεγματικά συμπεράσματα, με πυκνότητα λόγου, αποδιδόμενα με μεταφορικούς συνδυασμούς και κάποτε με παρηχήσεις, οργανώνονται υπό την πένα τής ποιήτριας.
Συνήθως τα ποιήματά της στηρίζονται σε λογικές συνάφειες, χαρακτηρισμούς και προσδιορισμούς (π. χ «Της αβύσσου αυθαιρεσία/ οι στίχοι» σελ28), ενώ και οι αλληγορίες και τα σύμβολα απορρέουν από συνειρμούς, συνεπαγωγές ή αντιστοιχίες, φτιάχνοντας ένα δεμένο αποτέλεσμα, με μαθηματικές αρετές, όπως, πληρότητα, ακρίβεια και λιτότητα (π. χ μιλώντας στη σελ28 για τους στίχους «φωτιές σπέρνουν/ μ’ αέρα και νερό οργώνουν/ ν’ ανθίζουν σε γη πατρική», παρατηρούμε αλληγορική, λογική αντιστοιχία της φωτιάς, του αέρα και του νερού, με την επενέργεια των στίχων). Έτσι φτιάχνεται ένα καλά οργανωμένο σύνολο, που μπορεί να ακονίζει το μυαλό στην αποκρυπτογράφηση, αλλά όταν αυτή τελεστεί, συμπληρώνεται ένα πλήρες και καθαρό νόημα. Στόχοι, βέλη, πορείες, τρένα, θάλασσες, άνεμοι και άλλα, σχηματοποιούν ιδέες και έννοιες, μας τις κάνουν «χειροπιαστές» και κατανοητές, μέσω των ιδιοτήτων τους, με τη βοήθεια τής μεταφορικής και ποιητικής σχέσης, που αναπτύσσεται με μαθηματική αντιστοιχία.
Στο «Με μαθηματική ακρίβεια» γίνεται πλέον καταφανής και απροκάλυπτη η χρήση των μαθηματικών μεθόδων, σε ένα πρωτότυπο κράμα, καθώς η ποιητικότητα «ζεσταίνει» τη μαθηματική ψυχρή λογική, φτιάχνοντας ένα κυριολεκτικό, ρεαλιστικό και διδακτικό αποτέλεσμα.
Επιστρατεύει συχνά διάφορες τεχνικές, ως προς τα σημεία στίξης, με πρωτοτυπία. Διασπά τις λέξεις με παύλες, κάνοντας λεκτικά και νοητικά «παιχνίδια», πολυσημιών και επεκτείνοντας τα νοήματα και φτιάχνοντας μια εγκεφαλική ποίηση (π. χ «της αγωνίας προ-οπτικές» σελ46, ή σελ 21, 35, 47). Επίσης χρησιμοποιεί και μέσα στο κείμενο τις παύλες ή τα αποσιωπητικά (π. χ σελ15, 28, 33, 44), κομματιάζοντας το λόγο ή επεκτείνοντας τις σκέψεις της αντίστοιχα. Χρησιμοποιεί τις παρενθέσεις διευκρινιστικά και συμπληρωματικά (π. χ σελ13, 39, 40) ή λογοπαίζοντας και υπαινικτικά (π. χ σελ34).
Η γλώσσα της είναι πλούσια, πολυποίκιλη και απροκατάληπτη, χρησιμοποιώντας ακόμα και μαθηματικά σύμβολα (π. χ dt σελ34, ή «εντός εκτός κι εναλλάξ α-γωνίες» σελ35).
Συμπερασματικά η Τζίνα Ξυνογιαννακοπούλου χρησιμοποιεί ένα δικό της ξεχωριστό τρόπο στην ποίησή της, χωρίς να μιμείται και να προσποιείται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου